Κάθε φορά η αντίδραση είναι περίπου η ίδια. Βγάζουμε ένα επιφώνημα φρίκης. Σκεφτόμαστε πόσο άτυχο ήταν το θύμα. Μετράμε πόσα ακόμη τέτοια άτυχα θύματα είχαμε από την αρχή της χρονιάς. Κουνάμε το κεφάλι μας για το πόση βαρβαρότητα μπορεί να κρύβει ένας άνθρωπος. Ζητάμε την παραδειγματική τιμωρία του δράστη, αλίμονο αν σε λίγα χρόνια κυκλοφορεί και πάλι ελεύθερος. Ακούμε την κλασική αντίρρηση για τη χρησιμοποίηση του όρου «γυναικοκτονία». Κι ύστερα στρέφουμε την προσοχή μας σε άλλα ζητήματα – μέχρι να μάθουμε για το επόμενο θύμα.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή