Η διαπάλη των εξουσιών μέσα στο δημοκρατικό πολίτευμα και η τάση του ανταγωνισμού που καλλιεργείται μεταξύ τους, οδηγούν σταδιακά στην υποταγή της ασθενέστερης στην ισχυρότερη. Η δικαστική λειτουργία που αποκτά δημοκρατική νομιμοποίηση και σύνδεση με τη λαϊκή κυριαρχία μέσω της Βουλής και της Κυβέρνησης, βρίσκεται στην πιο ευάλωτη θέση. Για να μπορέσει να σταθεί στα πόδια της και να επιτελέσει τον ελεγκτικό της ρόλο χρειάζεται ισχυρή θεσμική προστασία. Η εκτελεστική εξουσία συχνά δεν αντιλαμβάνεται τη θεσμική αυτή ενίσχυση της Δικαιοσύνης ως αναγκαίο προαπαιτούμενο για την εδραίωση της Δημοκρατίας αλλά ως μια ασύμφορη παραχώρηση στον ανταγωνιστή και ελεγκτή της. Γι’ αυτό ενδεχομένως οι κατά καιρούς αναφορές περί ενίσχυσης της δικαστικής ανεξαρτησίας έχουν περισσότερο χαρακτήρα διακηρυκτικού πολιτικού λόγου παρά αποτύπωσης της πραγματικής βούλησης της πολιτείας.
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε
Ή εγγραφείτε
Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ