Richard and Linda Thompson «I Want to See the Bright Lights Tonight»

Οπως θα έχετε παρατηρήσει, κάποιες φορές επιστρέφουμε στην ιστορία της μουσικής, παρουσιάζοντας άλμπουμ που με τον έναν ή τον άλλον τρόπο έχουν αφήσει το σημάδι τους. Οπως για παράδειγμα συμβαίνει με τους Ρίτσαρντ και Λίντα Τόμσον, το βρετανικό ποπ / φολκ ντούο, που σχηματίστηκε μετά τον γάμο τους το 1972. Τον Δεκέμβριο του 1981 το ζευγάρι χώρισε και μέχρι το τέλος του 1982 η εργασιακή τους σχέση ουσιαστικά έληξε. Η σχέση τους ήταν ανέκαθεν συγκρουσιακή, βίαιη και ασυμβίβαστη αλλά σαν μουσικοί ήταν αδελφές ψυχές. Οι Thompson γνωρίστηκαν το 1969, ενώ ο Richard δούλευε στο «Liege & Lief», το τέταρτο άλμπουμ των Fairport Convention, του πρωτοποριακού βρετανικού συγκροτήματος που είχε ιδρύσει όταν ήταν 18 ετών. Τόσο ο ίδιος όσο και τα υπόλοιπα μέλη οραματίστηκαν μια νέα μορφή αγγλικής λαϊκής μουσικής, που συνδυάζει την επιστημονική αφοσίωση σε φόρμες τραγουδιών αιώνων με τα… ηλεκτρισμένα όργανα και το ερευνητικό πνεύμα του ροκ του τέλους της δεκαετίας του ’60. Το ομιχλώδες και ελεγειακό «Liege & Lief» ήταν το αριστούργημά τους. Η Λίντα γύρω στο 1966 είχε αρχίσει να τραγουδά σε λαϊκά κλαμπ και το 1967 άρχισε να σπουδάζει σύγχρονες γλώσσες στο Πανεπιστήμιο του Λονδίνου αλλά τα παράτησε ύστερα από τέσσερις μήνες. Τραγουδούσε και σε διαφημιστικά τζινγκλ, η ίδια χρόνια μετά χαρακτήρισε τον εαυτό της «χίπισσα του Σαββατοκύριακου» και όταν γνωρίστηκε με τον Ρίτσαρντ δεν έζησαν μόνο τον έρωτά τους αλλά και τη μουσική. Το ντεμπούτο τους άλμπουμ δεν θα μπορούσε παρά να είναι γέννημα θρέμμα των τελών της δεκαετίας του ’60 και των αρχών αυτής του ’70. Αν και ποτέ δεν ήταν εμπορικά επιτυχημένο και αγνοήθηκε από την κριτική την εποχή της κυκλοφορίας του, σήμερα θεωρείται αριστούργημα και ένα από τα καλύτερα έργα τόσο του Richard όσο και της Linda και κλασική εργασία της βρετανικής φολκ / ροκ μουσικής. Σε όλο το άλμπουμ τα σκοτεινά τραγούδια του Richard οδηγούνται από την αριστοτεχνική συγκρατημένη κιθάρα του και τα στοιχειωμένα φωνητικά της Linda. Τα τραγούδια περιγράφουν λεπτομερώς έναν όμορφο αλλά έρημο κόσμο πριν από την πτώση του, τις ζωές των αστέγων, των παραβατικών, των αλκοολικών κ.ο.κ. Το άλμπουμ, παρόλο που κοντεύει να φθάσει στην ηλικία των 50 ετών, παραμένει διαχρονικό και αδιαμφισβήτητα όμορφο. Τόσο στιχουργικά όσο και μουσικά. Εξαιρετικός κιθαρίστας ο Ρίτσαρντ κατευθύνει και κατευθύνεται εξίσου εντυπωσιακά από τη φωνή της Λίντα. Τραγούδια κυνικά αλλά και αφιερωμένα ειλικρινά στον άνθρωπο. Το 2003 το άλμπουμ βρέθηκε στο νούμερο 479 στη λίστα του περιοδικού «Rolling Stone» με τα 500 καλύτερα άλμπουμ όλων των εποχών και στο νούμερο 485 στην έκδοση του 2020.