Αλλαγή γενιάς, σελίδας, ονόματος

Ανεβαίνει στο βήμα κρατώντας τα χαρτιά του. Σταματά και γυρνά προς τους ψηφοφόρους του, που με έξαλλο ενθουσιασμό φωνάζουν συνθήματα: «Το ΠΑΣΟΚ είναι εδώ, με τον Νίκο αρχηγό». Χαμογελά, σηκώνει κι εκείνος τη γροθιά του, πανηγυρίζει μαζί τους. Για λίγο γίνεται ξανά ο 18χρονος Νίκος του 1997 που συμμετέχει για πρώτη φορά στην Πανελλήνια Αγωνιστική Σπουδαστική Παράταξη Ξάνθης, και δύο χρόνια μετά εκλέγεται γραμματέας της. Εχει μάθει να πανηγυρίζει για το κόμμα σαν οπαδός, πολύ προτού γίνει αρχηγός. Με ένα βλέμμα που υποδηλώνει μια ασυνήθιστη για τον Ανδρουλάκη αμηχανία, ξεκινά. «Σήμερα ανοίγει μια νέα σελίδα για την ιστορία της Δημοκρατικής Παράταξης και του ΠΑΣΟΚ». Είναι βραχνιασμένος, σίγουρα λίγο νωρίτερα θα πανηγύριζε μαζί με φίλους και συνεργάτες. Δίνει ένα πρώτο στίγμα, μιλάει για ενότητα και ανανέωση. Φράσεις-κλισέ, που όμως τη δεδομένη στιγμή αποκτούν άλλο νόημα. Αρκετές φορές τον διακόπτουν με συνθήματα και εκείνος γυρνάει με σηκωμένη τη γροθιά φωνάζοντας μαζί τους. Στην πολιτική του διαδρομή πολλές φορές είχε σηκώσει την ίδια γροθιά. Στα 22 εκλέγεται για πρώτη φορά μέλος του Κεντρικού Συμβουλίου της Νεολαίας ΠΑΣΟΚ, ενώ στα 34 του τους αφήνει όλους άφωνους όταν κατάφερε να εκλεγεί με σαρωτικά ποσοστά Γραμματέας της κεντρικής πολιτικής επιτροπής του ΠΑΣΟΚ και από γνωστό τοπικό στέλεχος μετατράπηκε σε σημαντικό εσωκομματικό πόλο. Για τους παροικούντες τη Χαριλάου Τρικούπη η νίκη του στις 12 Δεκεμβρίου ήταν κάτι σχεδόν προδιαγεγραμμένο, αφού σε κάθε συνδυασμό του δεύτερου γύρου θα έπαιρνε προβάδισμα. Η εικόνα μιας σχετικής ασάφειας γύρω από την πολιτική του τοποθέτηση μετατράπηκε γρήγορα από σημείο κριτικής σε εκλογικό ατού. Οταν η βάση είναι μικρή, δεν πρέπει να δυσαρεστείς, φέρεται να είχε πει κάποτε. Κι ας μην ήταν τόσο μικρή τελικά η βάση. Κι ας αφορούσε η εσωκομματική διαδικασία τελικά πολύ περισσότερους απ’ όσους είχε φανεί στην αρχή.