Γλώσσα

Τον χαρακτηρίζει, είπε, «έλλειψη κατανόησης» για όσους αποφεύγουν να εμβολιαστούν παρότι δεν υπάρχει κάποια αντένδειξη. Στο υποθετικό σενάριο που ο Σολτς βρισκόταν απέναντι σε μια αντιπολίτευση σαν την ελληνική, θα είχε ήδη κατηγορηθεί για ελιτισμό, απουσία ενσυναίσθησης, και ενδεχομένως στοχοποίηση των ανεμβολίαστων. Πιθανότατα θα είχε κριθεί και ένοχος για διχαστικό λόγο – ή έστω μεροληψία εναντίον εκείνων που δεν έχουν πειστεί για τα οφέλη των εμβολίων. Κι όμως. Ο διάδοχος της Μέρκελ χρησιμοποίησε λέξεις που δεν αφήνουν περιθώρια παρερμηνείας των προθέσεών του. Ετσι, δεν χάιδεψε τα αφτιά της κοινής γνώμης. Ούτε έστειλε αντιφατικά σήματα στους διστακτικούς. Οι υπερασπιστές των όχι και τόσο ξεκάθαρων πολιτικών θα υποστήριζαν πως η εκλογική νίκη είναι τόσο πρόσφατη ώστε να του επιτρέπει να μην αγωνιά για το περιβόητο πολιτικό κόστος. Ισως. Από την άλλη, η ίδια αυτή νίκη βασίστηκε σε μια ρητορική η οποία συνοψιζόταν στο λήμμα «πραγματισμός». Αλλωστε, η γλώσσα που διαλέγουν κυβερνητικοί κι αντιπολιτευόμενοι έχει τη δύναμη είτε να κάνει το μήνυμά τους κατανοητό – άρα, περισσότερο αποτελεσματικό – είτε να το καταδικάσει σε διαφορετικές απ’ τις προσδοκώμενες ερμηνείες.