Ερευνες κι αβεβαιότητες

Οι πολιτικές αντιδικίες που προκάλεσε η έρευνα των καθηγητών Τσιόδρα και Λύτρα αναδεικνύουν ένα ακόμη πρόβλημα στη διαχείριση της πανδημίας, εκτός αυτών που προκύπτουν από τα συμπεράσματα της ίδιας της έρευνας. Το πρόβλημα της πολιτικής ερμηνείας και πολιτικής κρίσης γύρω από το έργο και τις απόψεις των επιστημόνων με τρόπο που καταλήγει να εργαλειοποιείται κομματικά. Η ιδιαιτερότητα της διαχείρισης μιας πανδημίας είναι ότι η επιστημονική κοινότητα πρέπει να πηγαίνει χέρι χέρι με τις κυβερνήσεις, οι οποίες οφείλουν να ακούνε τις συστάσεις της. Ξέρουμε ωστόσο, και θα έπρεπε να λέγεται πιο καθαρά, ότι οι κυβερνήσεις σταθμίζουν πάντοτε και άλλους παράγοντες πριν πάρουν αποφάσεις. Την οικονομία, εκάστοτε κοινωνικά ήθη κι ιδιαιτερότητες, τα νόμιμα δικαιώματα και την αναλογικότητα των μέτρων που λαμβάνονται, ακόμη (ναι) και το πολιτικό κόστος. Οπου κι αν «γέρνουν» οι σταθμίσεις αυτές, όμως, η αναπόφευκτη σύμπραξη της επιστημονικής κοινότητας με την πολιτική ηγεσία είναι βούτυρο στο ψωμί των συνωμοσιολόγων του αντιελιτισμού, που τόσα χρόνια κηρύττουν τη διαπλοκή των ηγεσιών με τις μεγαλοβιομηχανίες, επισήμους εθνικούς και διεθνείς φορείς και την «επίσημη» επιστήμη. Μη σας προξενεί έκπληξη. Αν μια μέρα σκαλίσετε σχόλια για φαινομενικά άσχετα θέματα στο Διαδίκτυο, θα δείτε να κάνουν απίθανες συνδέσεις και συσχετισμούς (προχθές π.χ. διάβαζα ανάλυση που συνέδεε την ανίχνευση μιας αλλεργιογόνου ουσίας από τον ΕΦΕΤ σε μια σάλτσα, με τη διαπίστωση ότι «όλα είναι καρκινογόνα», άρα «σιγά μην κάνουμε το εμβόλιο»). Ολα αυτά τα μανιωδώς καχύποπτα μυαλά γαργαλάει και «επιβεβαιώνει» η άρνηση ή η επίκληση, λοιπόν, αυτής της έρευνας εργαλειακά, για να πλακώνονται μεταξύ τους πολιτικοί αντίπαλοι, βάζοντας στη μέση επιστήμονες που κάποιοι μέχρι προχθές τους χλεύαζαν.