Ο αρχιτεκτονικός χώρος ως τελάρο

Η τηλεόραση ήταν τυχαία ανοιχτή με τον ήχο κλειστό, όταν με την άκρη του ματιού μου έπιασα μια οικεία εικόνα που μου τράβηξε την προσοχή. Μια εικόνα από την έκθεση του Γιάννη Κουνέλλη στα αμπάρια ενός παλιού φορτηγού πλοίου, του «Ιόνιου», που προβαλλόταν στο πλαίσιο της εκπομπής «Μία εικόνα χίλιες σκέψεις» στην ΕΡΤ2. Η εικαστικός, επίκουρη καθηγήτρια στην ΑΣΚΤ Βίκη Μπέτσου, παρουσιάζοντας το έργο της και τις επιρροές της, είχε το θάρρος να αναφερθεί στον σημαντικό αυτό καλλιτέχνη και αυτό την τιμά. Θεωρεί ότι η επίσκεψή της τότε στο «Ιόνιο», σε μια νεανική διαμορφωτική περίοδο, επέδρασε ως ενεργοποίηση και την αποενοχοποίησε στο να απομακρυνθεί από τον χώρο του τελάρου. Παρουσίαζε την ατομική της έκθεση «Μηχανισμός Διαχωρισμού», που πραγματοποιήθηκε στο Ωδείο Αθηνών (2020) και είχε σαν αφετηρία ένα μπανάλ αντικείμενο, ένα μπιμπελό, προσωπική της παιδική μνήμη, που αναπαράγει σε πολλαπλά αντίγραφα. Παράλληλα, επιχειρεί τη διαδικασία της θραύσης, της καταστροφής, του ραγίσματος, με ταυτόχρονες προβολές παιδικής ανεμελιάς. Το έργο ολοκληρώνεται με τη διάστρωση των θραυσμάτων στην ταράτσα, όπου κατά τη βιντεοσκόπηση εμφανίστηκαν αιφνίδια ένα γεράκι και μαύρες καρακάξες.