Αλήθεια, πώς βλέπει όμως ο Δημήτρης Νικολάου τη φετινή αγωνιστική version των Ερυθρόλευκων. «Φυσικά και βλέπω πολύ τον Ολυμπιακό. Μόνο τον Ολυμπιακό για να είμαι ειλικρινής, καθώς συνολικά δεν παρακολουθώ το ελληνικό πρωτάθλημα καθώς και το δικό μας πρόγραμμα είναι πολύ απαιτητικό. Μου αρέσει η ομάδα. Είναι αρκετά καλή. Ισως ακόμη να μην είναι καλύτερη από πέρσι. Διαθέτει όμως και τη τεχνογνωσία και το υλικό προκειμένου να ανεβάσει και άλλο τους δείκτες της απόδοσής της. Μιλάω πολύ συχνά με τον Θανάση (Ανδρούτσος) αλλά και με τον Γιώργο (Μασούρας) και τον Ανδρέα (Μπουχαλάκης). Και μου αρέσει πάρα πολύ ότι ο Ολυμπιακός καταφέρνει να είναι σταθερά στο Νο 1 του ελληνικού ποδοσφαίρου δημιουργώντας και βελτιώνοντας νέους έλληνες ποδοσφαιριστές. Η δική μου γενιά είναι ο Παναγιώτης (Ρέτσος) και ο Θανάσης (Ανδρούτσος) – σημειωτέον πως οι ιστορικές τους μάχες στο Play Station καλά κρατούν. Ο Τσιμίκας είναι λίγο μεγαλύτερος κ.λπ. Και δεν βελτιώνονται μόνο οι Ελληνες με την εξέλιξη της ομάδας. Βλέπω για παράδειγμα και την εξέλιξη του Σισέ που παίξαμε μαζί. Πόσο έχει δουλέψει και πως έχει εξελιχθεί σε έναν πολύ καλό στόπερ.

Σχολείο η Serie A

Μεταξύ μας: Τρομερή είναι και η βελτίωση του Δημήτρη Νικολάου. Στις 17 αγωνιστικές της Serie A έχει 15 συμμετοχές (όλες βασικός και δίχως καν… αλλαγή): Εχασε το ματς με την Αταλάντα (!) λόγω καρτών και έμεινε στον πάγκο με την Ιντερ για λόγους rotation σε μια εβδομάδα που συνολικά εμπεριείχε τρεις αγωνιστικές από Κυριακή σε Κυριακή. Από τους πρωταγωνιστές της Σπέτσια στη μάχη που δίνει για τη σωτηρία της (είναι πάνω από τη ζώνη του υποβιβασμού, αντίθετα με την Κάλιαρι του Λυκογιάννη): «Μιλάω με τον Μπάμπη που γνωριζόμαστε από τον Ολυμπιακό, όπως και με τον Αυλωνίτη που αγωνίζεται στην Ασκολι. Δεν βρισκόμαστε γιατί οι αποστάσεις είναι μεγάλες αλλά κρατάμε επαφή. Είναι πολύ απαιτητικό το ποδόσφαιρο στην Ιταλία. Δεν έχεις χρόνο. Σκέψου ότι φεύγεις από το σπίτι σου στις οκτώ το πρωί για την προπόνηση και δεν επιστρέφεις πριν από τις δύο το μεσημέρι. Γενικώς όμως δεν περίμενα κάτι διαφορετικό. Ειδικά για τους αμυντικούς είναι σχολείο».  

Ο Τούντορ και η Εθνική

«Μαθαίνεις πολλά πράγματα εδώ. Μαθαίνεις να δουλεύεις στη λεπτομέρεια. Εχει πάρα πολύ τακτική το ποδόσφαιρο στην Ιταλία. Και είναι και το περιβάλλον ιδιαίτερο. Από τη μια απαιτητικό, από την άλλη σε συνθήκες ιδανικές για ποδόσφαιρο. Βλέπεις για παράδειγμα τι κάνει εδώ σαν προπονητής ο Ιγκόρ Τούντορ με τη Βερόνα και θυμάσαι ότι αυτός ο άνθρωπος πέρασε από τον ΠΑΟΚ δίχως να καταφέρει ανάλογα πράγματα. Γιατί; Διότι το περιβάλλον εδώ είναι διαφορετικό. Εγώ το πρώτο πράγμα που έκανα ήταν να μάθω τη γλώσσα. Με παρότρυναν οι προπονητές για να καταλάβω καλύτερα τις οδηγίες τους και το παιχνίδι. Φυσικά μαθαίνοντας τη γλώσσα προσαρμόζεσαι γενικώς πιο εύκολα. Ζω μόνος μου τρία χρόνια στην Ιταλία και ούτε έχω καταλάβει πώς πέρασε ο καιρός» παραδέχεται. Και πριν κλείσουμε; Μια στάση στην εθνική μας ομάδα είναι αυτονόητη: «Τα αποτελέσματα σίγουρα δεν είναι καλά. Υπάρχει όμως πολύ καλό υλικό. Πέρα από τα παιδιά που αγωνίζονται στις κορυφαίες ελληνικές ομάδες είναι πλέον και πολλοί Ελληνες που αγωνίζονται στο εξωτερικό και διαθέτουν πλέον υψηλές παραστάσεις. Οταν κάθε εβδομάδα αντιμετωπίζεις τους καλύτερους στην Ιταλία, την Αγγλία κ.λπ. τότε καταλαβαίνεις ότι όσα θες να πετύχεις δεν είναι τόσο μακρινά. Πραγματικά μπορεί η εθνική ομάδα να επιστρέψει στο επίπεδο που βρίσκονταν πριν από χρόνια. Το πιστεύω. Αρκεί να υπάρχει υπομονή και μέθοδος»…