Ο Σεβάχ, ο Ζήκος και οι εκλογές

Στην ταινία «Της κακομοίρας…», την πιο αγαπημένη μου ελληνική κωμωδία (κάθε φορά που τη βλέπω, κλαίω από τα γέλια), υπάρχει μια σκηνή, η οποία αποθεώνει το ταλέντο ενός από τους μεγαλύτερους έλληνες κωμικούς, του Κώστα Χατζηχρήστου. Ο Χατζηχρήστος υποδύεται τον εντελώς βλάχο «μπακαλόγατο», ο οποίος είναι παράφορα ερωτευμένος με τη νεαρή Φιφίκα, η οποία με τη σειρά της τον «παίζει» για να κάνει πλάκα με τη φίλη της. Η Φιφίκα στην πραγματικότητα είναι «δοσμένη» στον Κιτσάρα τον οποίο υποδύεται ένας άλλος μεγάλος κωμικός της γενιάς του, ο Νίκος Ρίζος. Στην κορύφωση λοιπόν της φαρσοκωμωδίας, που παίζεται σε βάρος του «μπακαλόγατου», υπάρχει μια σκηνή, κατά την οποία, οι δυο ανταγωνιστές για την καρδιά της Φιφίκας, έρχονται αντιμέτωποι. Είναι η σκηνή όπου αδυνατώ να ελέγξω τις αντιδράσεις μου – γελάω μέχρι δακρύων. Σκηνή, κορυφαία. Ο Ζήκος, ο «μπακαλόγατος», ντυμένος με ρόμπα μπακάλη, ζητάει τον λόγο από τον Κιτσάρα, και εκεί αρχίζουν όλα. Ο Ζήκος επιχειρεί υποτίθεται να επιτεθεί στον Κιτσάρα, «έλα ρε, αν σου βαστάει» και τέτοια, ο άλλος ανταποκρίνεται, μπαίνουν στη μέση να τους χωρίσουν διάφοροι, και τον Ζήκο, τον κρατάει από τη μέση η κυρα-Δέσποινα, την οποία υποδύεται η Μαρίκα Νέζερ. Το κορυφαίο είναι που ο, «επιτιθέμενος», ερωτευμένος Ζήκος, γυρίζει κάθε τόσο στη Νέζερ, και της λέει «κράτα με κυρα-Δέσποινα, κράτα με. Με κρατάς καλά, κράτα με σου λέω»…