Στη διαχείριση μιας μεγάλης κρίσης η κοινωνία απαιτεί από τις κυβερνήσεις χειρισμούς αντίστοιχους ενός μεγάλου μάγου. Το μεγαλύτερο λάθος που μπορεί να κάνει μια κυβέρνηση είναι ακριβώς αυτό. Να πιστέψει ότι διαθέτει «μαγικά» χαρίσματα. Οτι διαθέτει το αλάθητο. Σε γενικές γραμμές, η οικονομική διαχείριση της πανδημίας στην Ελλάδα είχε ως βασικό σκεπτικό την άμεση κάλυψη των πληγών. Εκλεινε η αγορά, καλυπτόταν πλήρως – και σε πολλές περιπτώσεις με το παραπάνω – το κόστος των πληττομένων. Ανοιγε η αγορά, της δινόταν άφθονη ρευστότητα (ξανά με επιδοτήσεις και ρυθμίσεις οφειλών) προκειμένου να πατήσει στα πόδια της. Στόχος ήταν να καλυφθεί γρήγορα η ζημιά. Και καλύφθηκε. Ο,τι χάσαμε το πήραμε πίσω με έναν όχι και τόσο «μαγικό» τρόπο, γιατί ξοδεύτηκαν πολλά λεφτά. Η δουλειά έγινε. Είμαστε όμως στην κατάσταση που ήμασταν το 2019; Ξεκάθαρα όχι. Είμαστε πιο πίσω από πολλές απόψεις, παρά το γεγονός ότι υπάρχουν και σχέδιο και χρήματα από την παρούσα κυβέρνηση.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή