Εως πότε;

«Εως πότε θα συνεχίσουμε να πέφτουμε από τα σύννεφα;» θα ήταν ο ολοκληρωμένος τίτλος της επιφυλλίδας, αν ο χώρος δεν μας υποχρέωνε να τον περιορίσουμε σε δύο μόνο λέξεις. Για πόσο ακόμη θα προσπαθούμε να πείσουμε τους άλλους αλλά και τον εαυτό μας ότι εξακολουθούμε να πέφτουμε από τα σύννεφα με όλα όσα συμβαίνουν; Μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας, αν όχι όλοι μας, οι περισσότεροι τουλάχιστον, γνωρίζουμε πολύ καλά όσα συμβαίνουν, αλλά και αν δεν τα γνωρίζουμε, τα υποψιαζόμαστε, ή αν δεν τα υποψιαζόμαστε, έχουμε προετοιμάσει συνειδητά ή ασύνειδα τους εαυτούς μας ώστε όταν τα πληροφορηθούμε να έχουμε την ευχέρεια να δείχνουμε ότι πέφτουμε από τα σύννεφα. Διαφορετικά, αν δείχναμε πόσο ενήμεροι είμαστε, πώς θα είχαμε την «ελευθερία» να ωρυόμαστε, να αντιπαρατασσόμαστε στα σκοτεινά και δυσώδη τεκταινόμενα προκειμένου να υποστηρίξουμε τη δική μας καθαρότητα, ή και αγγελικότητα ακόμα, να υπάρξουμε ως τιμητές ώστε να νιώσουμε να αποκτά ενδιαφέρον η άχαρη και μίζερη ζωή μας.