Χριστουγεννιάτικο άμπρα κατάμπρα

Μικρή, με απασχολούσε πολύ η εννοιολογική σύγχυση γύρω από το θέμα της γαλλοπούλας, που εμείς εδώ, λόγω του γλου γλου, την είχαμε για «Γαλλίδα», οι αγγλόφωνοι – κατά πάσα πιθανότητα από το φέσι της – την είχαν για «Τούρκο» (Turkey), ενώ στα βιβλία μας της παιδικής ηλικίας, κακομεταφρασμένα εκ του γαλλικού, το χριστουγεννιάτικο πτηνόν ονομαζόταν «Ινδιάνος», εκ του Dinde (poule d’ Inde, κότα Ινδίας με το σαρίκι της). Το πτώμα γαλοπούλας με το θερμόμετρο στον ποπό, που έβλεπα στα αμερικάνικα περιοδικά της μάνας μου, ήταν τρομακτικό και διόλου κατάλληλο για να μπάσει ένα παιδάκι σαν κι εμένα στο κλίμα των ημερών. Η μεγαλύτερή μου απορία ήταν ωστόσο τι μπορεί να λένε οι άνθρωποι σε άλλες χώρες γύρω από το οικογενειακό χριστουγεννιάτικο τραπέζι. Αυτά που άκουγα εγώ στο δικό μας ήταν απειλητικά, διχαστικά και επαναλαμβανόμενα, τόσο που τα θεωρούσα κάτι σαν  επωδό, καταδεσμό και χριστουγεννιάτικο άμπρα κατάμπρα: Παπανδρέου και γέρος της Δημοκρατίας και Παπατζής και Καραμανλής και κουκουέδες και βασιλιάς και δοσίλογοι και Μακάριος και παπάς και δέντρα που ψηφίζουν και ΕΟΚΑ και Τρίτο Σώμα Στρατού κι ένας θείος που μόλις είχε επιστρέψει από τις φυλακές της Κέρκυρας. Τούτων δοθέντων ήμουν απολύτως σίγουρη ότι αλλού, οι άνθρωποι περνούσαν πολύ καλύτερα και μάλλον έτσι θα ήταν αφού είχα εργαστεί πολύ σκληρά για να μου πετύχουν οι φαντασιώσεις. Τα Εγγλεζάκια π.χ., είχαν χριστουγεννιάτικο δέντρο και μπορεί να μην είχαν θέρμανση είχαν όμως πουτίγκα, εκείνο το γλιστερό καφετί γλύκισμα που οφείλει τη γεύση του στη σήψη και που τόσο μου άρεσε όταν χρόνια αργότερα το δοκίμασα. Θα σκέφτονταν σίγουρα τον Ντίκενς αλλά δεν θα φλυαρούσαν όπως εμείς εδώ, γιατί δεν γίνεται να πίνεις τσάι και ταυτόχρονα να μιλάς. Θα πνιγείς. Περιέργως, το πλάνο της Γαλλίας δεν μου βγάζει παιδιά τα Χριστούγεννα, γιατί η Γαλλία δεν έχει Ντίκενς έχει όμως κρασιά και θείους με κόκκινες μύτες που τρώνε το τυρί μετά το φαΐ και κατόπιν αναλύουν εξαντλητικά τον εορταστικό αγλέουρα μέχρι τον Μάρτιο και βάλε. Στο αμερικάνικο μέρος του ονείρου μου επικρατούν τα ξαδέλφια μου στην Αμερική, φουστανάκια με φουρό, ορθοδοντικά σιδεράκια και παπιγιόν και η υπεραιωνόβια θεία μου, καλή της ώρα, ολόιδια μέσα στους αιώνες, με τα μεγάλα σκουλαρίκια και το άι λάινερ πεταλούδα.