Πριν από έναν χρόνο και κάτι, ενώ βρισκόμουν σε εκπαιδευτική άδεια από το αμερικανικό πανεπιστήμιο όπου διδάσκω, επέστρεψα στην ιδιαίτερη πατρίδα μου, τη Μόσχα. Δεν έφτασα, ακριβώς, σε κάποιο προπύργιο της ελευθερίας του λόγου. Ηταν όμως ένας τόπος όπου υπήρχε ακόμα κάποια ελευθερία. Ο ηγέτης της αντιπολίτευσης Αλεξέι Ναβάλνι ταξίδευε ανά τη χώρα, προσπαθώντας να συγκεντρώσει στήριξη για πολιτικούς που δεν τελούσαν υπό τον έλεγχο του Κρεμλίνου. Ανεξάρτητες Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις λειτουργούσαν στη χώρα. Οι δημοσιογράφοι και οι αναλυτές δεν ακολουθούσαν αναγκαστικά τη γραμμή του Κρεμλίνου. Και το Κομμουνιστικό Κόμμα αντιμετωπιζόταν ευρέως ως απομεινάρι του παρελθόντος.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή