Αφοσιωμένος πατριώτης, γνήσιος αγωνιστής

«Αποτελούν συλλογικό ζητούμενο η πολιτική ωριμότητα και εντιμότητα, το μέτρο και η ευαισθησία στη δημόσια ζωή» είχε δηλώσει ο Κάρολος Παπούλιας όταν εξελέγη Πρόεδρος της Δημοκρατίας στις 8 Δεκεμβρίου 2005 με 279 ψήφους-ρεκόρ από τον πρώτο γύρο. Ηταν ο άνθρωπος που συγκέντρωνε στο πρόσωπό του εκείνο το συναινετικό προφίλ που οφείλει να εκφράζει ο εκάστοτε ανώτατος πολιτειακός άρχοντας της χώρας, ενώ η επιλογή του από τον τότε πρωθυπουργό της ΝΔ Κώστα Καραμανλή ήταν μια υπέρβαση των κλασικών διαχωριστικών γραμμών. Η «συγκατοίκηση» με τον άλλοτε στενό συνεργάτη και επιστήθιο φίλο του Ανδρέα Παπανδρέου ήταν μια επιλογή όχι συγκυριακή [όπως στην περίπτωση της προβληματικής συνύπαρξης του Κωνσταντίνου Καραμανλή ως Προέδρου της Δημοκρατίας (από το 1980) με την κυβέρνηση του Ανδρέα Παπανδρέου που αναδείχθηκε στην εξουσία το 1981 με το γνωστό άδοξο τέλος – παραιτήθηκε το 1985 όταν ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ επέλεξε τον Χρήστο Σαρτζετάκη για διάδοχό του]. Ως τέτοια η επιλογή Παπούλια δικαιώθηκε πλήρως όπως φάνηκε και από την επανεκλογή του στις 3 Φεβρουαρίου 2010 με 266 ψήφους (ήταν ο τρίτος Πρόεδρος που είχε δύο συνεχείς θητείες μετά τον Κωνσταντίνο Καραμανλή και τον Κωστή Στεφανόπουλο).