Πριν ξεσπάσει η μεγάλη Γαλλική Επανάσταση (1789) και στη γαλλική τέχνη, και κυρίως στο θέατρο, κυριαρχήσει το ήθος, η κουλτούρα και το γούστο του μικροαστού και του λαϊκού ανθρώπου, επικράτησε στο θέατρο μια αισθητική μόδα που απεικόνιζε και ευλογούσε μια κοινωνική συμπεριφορά ακραίου αισθητισμού. Μια από τις κραυγαλέες, εξωφρενικές αισθητικές μόδες ήταν το ροκοκό, που διήρκεσε έναν περίπου αιώνα. Ενώ στα θεμέλια του κράτους βράζει η χύτρα της αστικής και μικροαστικής αφύπνισης, τα στρώματα, περιορισμένα, αλλά οικονομικά ισχυρά, της περί τα ανάκτορα και της εξουσίας κοινωνίας καλλιεργεί μια τέχνη της φιγούρας και της επιτήδευσης. Ενας τελετουργικός θεατρικός και ψευτοσπουδαίος (για να θυμηθούμε ένα σινάφι που πρώτος γελοιοποίησε ο Μολιέρος) εστέτ πολιτισμός.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή