Το χιούμορ είναι ιερό

Δεν χαμογέλασαν όλοι με το σκίτσο που ανάρτησε ο Ηλίας Μόσιαλος; Δεν κατάφεραν να το τοποθετήσουν στην αγγλοσαξονική παράδοση των Μόντι Πάιθονς; Μήπως δεν χρειαζόμασταν μία ακόμη υπόμνηση για την άβυσσο που χωρίζει ανορθολογισμό και επιστήμη; Τα ερωτήματα ανήκουν ήδη σε μια άλλη χώρα: στο ανεξερεύνητο παρελθόν. Και πιθανότατα θα πρόσθεταν λίγο ακόμα ξόδεμα στο σοσιαλμιντιακό ντεκόρ του Δωδεκαημέρου. Η διαφορά πλέον είναι η ανακοίνωση της Ιεράς Συνόδου, με την οποία ο καθηγητής Πολιτικής της Υγείας στη London School of Economics μεταμορφώθηκε σε πέτρα του σκανδάλου. Είχε όλα τα εχέγγυα: σπουδές, αντίληψη υπέρ του μεταρρυθμιστικού εκσυγχρονισμού, ανοιχτούς ορίζοντες στην Ευρώπη. Το παράδοξο είναι ότι η εκκλησιαστική ιεραρχία καταγγέλλει τον Ηλία Μόσιαλο, βασισμένη στο πανάρχαιο δόγμα, ενώ οι «αναμάρτητοι» που σηκώνουν πρώτοι τον λίθο προέρχονται από τις σύγχρονες σπηλιές των social media ή την επικοινωνιακή αγορά. Μοντερνισμός, αλλά αντιδραστικός.