Είναι μια ακόμα απόδειξη πως κανείς δεν χάνεται – αρκεί να έχει τους «σωστούς» φίλους. Μπορεί ο πρώην πρωθυπουργός της Γαλλίας Φρανσουά Φιγιόν να καταδικάστηκε πρωτόδικα τον Ιούνιο του 2020 σε πέντε χρόνια φυλάκιση, τα δύο χωρίς αναστολή, για την υπόθεση των πλασματικών θέσεων εργασίας που εκτροχίασε την εκστρατεία του για τη γαλλική προεδρία το 2017, μπορεί να αναμένει επί του παρόντος, και πιο συγκεκριμένα τον Μάιο, τη σχετική απόφαση του εφετείου, είναι όμως ήδη από τον Ιούνιο μέλος του διοικητικού συμβουλίου της Zaroubejneft, μιας ρωσικής εταιρείας που ειδικεύεται στην ανάπτυξη και την εκμετάλλευση κοιτασμάτων υδρογονανθράκων, ιδίως στο εξωτερικό, και μόλις έγινε «ανεξάρτητο μέλος» του διοικητικού συμβουλίου και δεύτερης ρωσικής εταιρείας, του «γίγαντα» των πετροχημικών Sibur.  

Η Sibur τελεί υπό τον έλεγχο του Λεονίντ Μίκελσον, ενός από τους πλουσιότερους ανθρώπους στη Ρωσία, και του Γκενάντι Τιμτσένκο, στενού φίλου του ρώσου προέδρου Βλαντίμιρ Πούτιν – είναι γνωστή η ρωσοφιλία του Φιγιόν, πρωθυπουργού της Γαλλίας επί Νικολά Σαρκοζί, την περίοδο 2007-2012, όπως και η στενή σχέση που είχε αναπτύξει με τον τότε ομόλογό του στη Ρωσία (2008-2012) Βλαντίμιρ Πούτιν. Οχι ότι είναι βέβαια ο πρώτος δυτικός πολιτικός που πέφτει στην αγκαλιά του ρώσου προέδρου: ο πρώην καγκελάριος της Γερμανίας Γκέρχαρντ Σρέντερ, φίλος από χρόνια του Πούτιν, είναι από το 2005 πρόεδρος του διοικητικού συμβουλίου της Gazprom, ενώ η πρώην επικεφαλής της αυστριακής διπλωματίας Κάριν Κνάισλ, που είχε χορέψει βαλς με τον ρώσο πρόεδρο στον γάμο της, το 2018, διορίστηκε τον Ιούνιο στη Rosneft.