Διαπρεπής, αυστηρός, διεθνής

Οσοι είχαν την τύχη να έχουν καθηγητή τον Κωνσταντίνο Κεραμέα έχουν όλοι τους από μια ιστορία για την αυστηρότητά του. Ηταν ο ένας του ιστορικού για τη Νομική Αθηνών ντουέτου της πολιτικής δικονομίας, μαζί με τον συνάδελφό του Κώστα Μπέη. Η περιλάλητη αυστηρότητα εκείνη όμως είχε μερικά γοητευτικά χαρακτηριστικά. Πρωτίστως γιατί τα αυστηρά κριτήριά του ο Κωνσταντίνος Κεραμεύς τα εφάρμοζε και στον ίδιο του τον εαυτό. Τα λόγια του ήταν ιδιαιτέρως μετρημένα. Δεν μιλούσε ποτέ για τα προσωπικά του επιστημονικά επιτεύγματα. Κόντρα στην τάση της εποχής που ήθελε τους νομικούς να τοποθετούνται ευρύτερα για ζητήματα που αφορούν τον δημόσιο βίο, ο ίδιος παρέμενε περίκλειστος στα σύνορα της επιστήμης του. Ηταν ταγμένος, άλλωστε, σε έναν «στρυφνό» και ζόρικο κλάδο της νομικής, την πολιτική δικονομία, που χαρακτηρίζεται, ούτως ή άλλως, από ατελείωτες λεπτομέρειες τεχνικής φύσεως, με δαιδαλώδεις υποσημειώσεις που απαιτούν ιδιαίτερη προσήλωση για να τις συλλάβει κάποιος, έστω και σε αρχάριο επίπεδο, πόσω μάλλον στον βαθμό της απόλυτης ακαδημαϊκής εξειδίκευσης. Δεν είναι τυχαίο ότι βιβλία που έγραψε προ δεκαετιών είναι ακόμη και σήμερα αντικείμενο μελέτης και οι αναλύσεις του για ζητήματα όπως αυτά της πολυνομίας ή του δεδικασμένου παραμένουν επίκαιρες.