Ο Σταμάτης Κραουνάκης είναι καλλιτέχνης, με διακριτό στίγμα στο τραγούδι.

Αντί όμως να υποστηρίζει και να κατοχυρώνει το στίγμα του, επιδεικνύει μια κακόγουστη εμμονή στην επίκριση συναδέλφων του με τους οποίους έχει αισθητικές διαφορές.

Βρίζει – αλλά το βρίσιμο δεν είναι κριτική. Υποτίθεται, μάλιστα, ότι βρίζοντας επικρίνει τον κρατισμό. Τον θυμάμαι, όμως, να δίνει το παρών στη Βουλή, τότε που η Ζωή Κωνσταντοπούλου έφτιαχνε επιτροπή χρέους, τότε που ο κρατισμός ήταν καλό

και συμφέρον. Πόσο ματαιωμένη ευαισθησία.