Την ώρα της κρίσης δεν υπάρχει σωστός ή λάθος τρόπος για να την αντιμετωπίσεις. Υπάρχει μόνον η ανάγκη να βρεις έναν τρόπο. Υπάρχουν και τα γεγονότα. Στην περίπτωση της πανδημίας του κορωνοϊού, που φούντωσε ξανά με τη μετάλλαξη Ομικρον, είναι προφανές ότι η κυβέρνηση πρέπει να δει πώς θα σταματήσει την εξάπλωσή της. Γι’ αυτό παίρνει μέτρα, ένα εκ των οποίων είναι ο περιορισμός της προσέλευσης των φιλάθλων στα γήπεδα στο 10% της χωρητικότητάς τους, χωρίς πάντως ο συνολικός αριθμός τους να υπερβαίνει τους χίλιους. Το αν είναι σωστό ή λάθος, θα φανεί στο… χειροκρότημα. Θα κριθεί εκ του αποτελέσματος που θα έχει, όπως και όλα τα υπόλοιπα άλλωστε.

Στο μεταξύ αυτές που καλούνται να βγάλουν το φίδι από την τρύπα είναι, για μια ακόμα φορά, οι ομάδες. Το καλοκαίρι οι πιο δημοφιλείς από αυτές, όπως ο Ολυμπιακός, η ΑΕΚ, ο ΠΑΟΚ, διέθεσαν 5, 10, 15 χιλιάδες ή και περισσότερα εισιτήρια διαρκείας θέτοντας ένα και μοναδικό όρο κατ’ εφαρμογή των κυβερνητικών οδηγιών: οι αγοραστές των καρτών διαρκείας έπρεπε να είναι πλήρως εμβολιασμένοι. Αυτό είναι ένα γεγονός.

Τώρα οι ομάδες καλούνται να επιλέγουν εκείνες τους χίλιους φιλάθλους που θα παρακολουθούν κάθε φορά τους εντός έδρας αγώνες τους και να βρίσκουν τρόπο να εξηγήσουν στους υπόλοιπους 4, 9, 14 χιλιάδες γιατί δεν θα μπαίνουν στο γήπεδο. Πώς μπορεί να γίνει αυτό; Αγνωστο.

Αγνωστο είναι επίσης πώς θα αντιδράσουν οι φίλαθλοι στους οποίους δεν θα επιτραπεί η είσοδος στο γήπεδο, παρόλο που έχουν αποκτήσει με τα χρήματά τους αυτό το δικαίωμα. Διότι το καλοκαίρι έσπευσαν να εμβολιαστούν και να προμηθευτούν το εισιτήριο διαρκείας τους πιστεύοντας αυτό που διακήρυττε σε όλους τους τόνους τότε η κυβέρνηση: ότι το εμβόλιο είναι το διαβατήριο για την ελευθερία τους. Κάτι που σήμερα αναιρείται.

Κι είναι κι αυτό ένα γεγονός, που αποδεικνύει ότι το λάθος έγινε τότε. Ηταν το πρώτο. Και τώρα συνεχίζεται…