Για πολλοστή, και συνεχόμενη, φορά, ο κόσμος δείχνει ν’ ασφυκτιά μέσα στα όριά του. Λόγω της πανδημίας, που πιέζει όλο και πιο πολύ, αν δεν έχει ήδη αλλάξει, την όποια αίσθηση «κανονικότητας». Της πληθυσμιακής συμφόρησης, η οποία ξεπερνά τα αποθέματα του πλανήτη και είναι τόσο άνισα κατανεμημένη που απειλεί με κοινωνικές εκρήξεις. Της κλιματικής αλλαγής, για την οποία όλο κάτι γίνεται – φέτος ήταν η Παγκόσμια Διάσκεψη για το Κλίμα στη Γλασκώβη – κι όλο και πιο μακρινή φαντάζει μια κάποια λύση. Λόγω της ανάδειξης της πολυπλοκότητας και οικουμενικότητας των προβλημάτων σε συνδυασμό με την αδυναμία επαρκούς αντιμετώπισής τους και τη μικρότητα των περισσότερων από τους υπευθύνους να τα αντιμετωπίσουν. Το 2021 μπορεί να θεωρηθεί χρονιά αποκρυστάλλωσης όλων αυτών των δυσμενών εξελίξεων.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή