Κάτι περίεργο συμβαίνει με τις φωτογραφίες. Αν είναι πολύ δραματικές, απωθούν και προκαλούν αδράνεια αδυναμίας (τι να κάνω εγώ για ένα τόσο μεγάλο πρόβλημα;). Αν είναι γελαστές, δημιουργούν εφησυχασμό (δεν είναι και τόσο χάλια τα πράγματα). Κάτι ανάλογο συμβαίνει και με τους αριθμούς: το ατομικό δράμα μετατρέπεται σε απρόσωπη στατιστική (με όλα τα δραματικά που συμβαίνουν στον κόσμο, αυτό είναι μια υποσημείωση…). Η εναλλαγή μεταξύ απελπισμένης αδράνειας και παράβλεψης με ελαφριά καρδιά δεν είναι πρόσφορος τρόπος να επεξεργαστούμε τα δεδομένα που πλαισιώνουν την καθημερινή μας ζωή ούτε μας διευκολύνουν να σκεφτούμε τρόπους να την κάνουμε καλύτερη.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή