Το κασκόλ

Πριν από δέκα χρόνια, το 2011, με την κατακρήμνιση μισθών και συντάξεων, με τις μαζικές απώλειες θέσεων εργασίας εξαιτίας της χρεοκοπίας του κράτους, τα οικονομικά μας είχαν καταντήσει τόσο άθλια, ώστε δεν μας περίσσευαν καλά – καλά λεφτά για θέρμανση. Στο «μας» εντάσσω την πλειονότητα των μικρομεσαίων. Για αναμμένα καλοριφέρ ούτε λόγος. Στενεύονταν οι άνθρωποι μέχρι και να αγοράσουν πεύκα ή κούτσουρα ελιάς. Εριχναν στα τζάκια τους ό,τι έβρισκαν. Παλιά έπιπλα, λαδομπογιατισμένες σανίδες κι εκείνο το άθλιο υποκατάστατο καυσόξυλου που σπάει το κρύο μες στο σπίτι, επιβαρύνει όμως δραματικά το περιβάλλον. Η ατμόσφαιρα στις πόλεις είχε καταντήσει πνιγηρή. Εχω ακόμα στα ρουθούνια μου την αίσθηση των αιωρούμενων σωματιδίων. Είχε δοθεί εντολή από τις Αρχές να κλείνουμε τα τζάμια για να μην αναπνέουμε την αιθάλη.