Το  Κύπελλο Ελλάδας αυτής της αγωνιστικής περιόδου μοιάζει με ένα μίνι… πρωτάθλημα. Και από τη στιγμή που στο πρωτάθλημα το ενδιαφέρον για το ποιος θα το κατακτήσει μάλλον έχει πάει… περίπατο, θα έχει πολύ ενδιαφέρον ο δεύτερος τη τάξει θεσμός από εδώ και στο εξής. Τα μεγάλα ματς ξεκινούν ήδη από τα ματς των προημιτελικών και σίγουρα πάμε για μια διοργάνωση που όμοιά της είχαμε χρόνια να δούμε. Γιατί όλο και κάποιος από τους «μεγάλους» έμενε εκτός από νωρίς, πέφτοντας θύμα έκπληξης.

Το Κύπελλο είναι πάντα ένας γοητευτικός θεσμός. Λόγω των νοκάουτ αγώνων, λόγω του στοιχείου της έκπληξης που έχει. Ιδιαίτερα στο εξωτερικό και σε χώρες όπως η Αγγλία, αποτελεί έναν μεγάλο στόχο για πολλές ομάδες. Στην Ελλάδα ο θεσμός έχει χάσει την αίγλη του κυρίως λόγω των όσων η ΕΠΟ έχει κάνει τα τελευταία χρόνια. Τελικοί χωρίς κόσμο ή τελικοί που φέρνουν… βόλτα στις ημερομηνίες. Τελικοί που μπορεί να γίνονται… Σεπτέμβρη. Κληρώσεις που έως και πέρσι άφηναν σκιές και έδιναν δικαιώματα στους παράγοντες των ομάδων να έχουν υποψίες για το αδιάβλητο της διαδικασίας.

 Εφέτος ήταν ένα δώρο ακόμα και για την Ομοσπονδία το γεγονός πως το «Big 5» είναι όλο μέσα στην οκτάδα. Δίνει στη διοργάνωση μια αίγλη που φαίνεται πως έχει χάσει και το δικαίωμα σε εκείνους που αδυνατούσαν να κυνηγήσουν τον Ολυμπιακό στο πρωτάθλημα να έχουν μια ευκαιρία μέσω του Κυπέλλου να βάλουν θετικό πρόσημο στη χρονιά τους. Ιδιαίτερα για ομάδες όπως ο Παναθηναϊκός και ο Αρης που έτσι κι αλλιώς δεν ξεκίνησαν τη σεζόν έχοντας στο μυαλό τους τον πρωταθλητισμό, αλλά την έξοδο στην Ευρώπη. Η φετινή είναι μια ευκαιρία να δούμε μια διοργάνωση που θα τη μνημονεύουμε για χρόνια. Και που ο νικητής αυτής θα «ψηλώσει» λίγο περισσότερο.