Αντίλογος

Ο αντίλογος που προτάσσει τα πρακτικά και συμβολικά οφέλη της υποχρέωσης σε εμβολιασμό όποιων ασκούν επαγγέλματα που τους φέρνουν σε επαφή με πολύ κόσμο. Οπως οι εργαζόμενοι στην εστίαση ή εκείνοι που υπηρετούν στα Σώματα Ασφαλείας. Η κυβερνητική επιχειρηματολογία θέλει μια τέτοια πολιτική να έχει τόσο ζητήματα συνταγματικότητας – μια κι η εστίαση για τον πελάτη είναι ψυχαγωγία, για τον εργαζόμενο όμως είναι τρόπος επιβίωσης – όσο και πρακτικές δυσκολίες – αφού ο αριθμός των αστυνομικών, π.χ., που θα βγουν σε αναστολή ενδέχεται να αφήσει υποστελεχωμένες υπηρεσίες. Ζητήματα συνταγματικότητας, βέβαια, μπορούν ορισμένοι συνταγματολόγοι να βρουν και στην επιβολή του υποχρεωτικού εμβολιασμού με αποκλειστικά ηλικιακό κριτήριο. Γιατί, κατά τα λεγόμενα τους, εισάγει μια διακριτική μεταχείριση – ενώ παράλληλα αγνοεί άλλες ομάδες, οι οποίες ίσως προκαλέσουν ανάλογη επιβάρυνση στο ΕΣΥ αν κολλήσουν, σαν τους παχύσαρκους ή όσους έχουν υποκείμενα νοσήματα. Η υποχρεωτικότητα, λοιπόν, δεν προσκρούει απαραίτητα στα συνταγματικά εμπόδια που επικαλείται η κυβέρνηση αναλογιζόμενη και το πολιτικό κόστος. Εξάλλου σε καιρούς υγειονομικής κρίσης, το αγαθό που προστατεύεται με αυτό το μέτρο, η δημόσια υγεία, αναδεικνύεται «ύψιστο» σε οποιαδήποτε στάθμιση.