Υποχρεωτικότητα

H «O» άνοιξε ξανά τη συζήτηση – που οι επιστήμονες ποτέ δεν έκλεισαν – για τους υποχρεωτικούς εμβολιασμούς. Τα σενάρια είναι, σύμφωνα με τον καθ’ ύλην αρμόδιο υπουργό, δύο: η επέκταση στον γενικό πληθυσμό της υποχρέωσης για αναμνηστική δόση μέσω της λήξης της ισχύος του πιστοποιητικού εμβολιασμού στο επτάμηνο, κι η εφαρμογή του μοντέλου «άμεσης» υποχρεωτικότητας στους πενηντάρηδες. Το πρώτο παρουσιάστηκε ως «σχεδόν ειλημμένη απόφαση», και το δεύτερο σαν plan b – ή μάλλον σαν σχέδιο έκτακτης ανάγκης για την περίπτωση που η εκτόξευση των κρουσμάτων αρχίσει να επηρεάζει τους σκληρούς δείκτες της πανδημίας. Οι κυβερνητικοί επιμένουν ότι δεν πρόκειται να επιβληθεί σε συγκεκριμένες επαγγελματικές ομάδες, αλλά θα αφορά πάλι πληθυσμιακές κατηγορίες. Το σκεπτικό είναι ίδιο με εκείνο που οδήγησε στη θεσμοθέτηση του προστίμου για τους 60+. Εφόσον κάποιες ηλικίες κινδυνεύουν περισσότερο, κι έχουν μεγαλύτερες πιθανότητες να επιβαρύνουν το σύστημα υγείας, αυτές πρέπει να προστατευτούν από τους ανεμβολίαστους εαυτούς τους. Ωστόσο, υπάρχει και εύλογος αντίλογος στη στρατηγική υποχρεωτικότητας που διαλέγει η κυβέρνηση.