Η παγκόσμια κοινότητα κάνει, εδώ και δύο χρόνια, μια συντεταγμένη προσπάθεια να βγει από την πανδημία. Μετά από δύο χρόνια επιστημονικής εξακρίβωσης, γνωρίζουμε πλέον με βεβαιότητα πως το πιο σημαντικό όπλο απέναντι στην Covid-19 είναι τα εμβόλια. Αυτό που συνεχίζουμε να μαθαίνουμε είναι το προφίλ των αντιεμβολιαστών, των ανθρώπων που μέχρι σήμερα γυρνούν την πλάτη στην επιστήμη. Αυτοί δεν είναι μόνο ψεκασμένοι, αρνητές ή αντιδραστικοί. Μπορεί να είναι ο γείτονας, ο συνάδελφος στο διπλανό γραφείο ή ακόμα και ένα είδωλο του παγκόσμιου τένις.

Ο Νόβακ Τζόκοβιτς δεν έμεινε μόνο στις προσωπικές του πεποιθήσεις. Πίστεψε πως οι περιορισμοί δεν τον αφορούν, πως το διεθνές στάτους που έχει κερδίσει τον καθιστά και πανδημικό φαινόμενο. Οι κανόνες που επιβάλλονται για την προστασία της ανθρώπινης ζωής, βέβαια, ισχύουν για όλους, χωρίς εξαιρέσεις. Ακόμα και για τον Τζόκοβιτς, ο οποίος πίστεψε ότι οι ικανότητές του στο τένις είναι πιο σημαντικές από ένα έγκυρο πιστοποιητικό εμβολιασμού. Το σοκ που του επεφύλαξαν οι αυστραλιανές Αρχές όταν του απαγόρευσαν την είσοδο στη χώρα δεν το περίμενε. Στην πραγματικότητα, τίποτα δεν διαχωρίζει τον Τζόκοβιτς από οποιονδήποτε αντιεμβολιαστή. Κι αυτός, όπως οι υπόλοιποι, ακόμα και σήμερα αρνείται να κλείσει ραντεβού για να σώσει τον εαυτό του και τους γύρω του από έναν ιό τού οποίου νέα θύματα θρηνούμε κάθε μέρα. Η περιπέτειά του στην Αυστραλία είναι, ωστόσο, πολύ πιο σημαντική από εκείνη κάποιου άλλου, πιο διδακτική. Τόσο για τον ίδιο όσο και για τους υπόλοιπους.

Δεν χρειάζεται να γνωρίζει κανείς τένις για να καταλάβει το γιατί.