Ακίνητη φυγή

Πολλές ελληνικές κυβερνήσεις και πολιτικοί, υποβάθμιζαν τα ελληνοτουρκικά προβλήματα θεωρώντας τα δυσεπίλυτους μπελάδες και έστρεφαν το ενδιαφέρον τους στην «κουλτούρα του νοικοκύρη». Αυτό το μοντέλο, καθόριζε τις πολιτικές ηγεμονίες. Μέγιστη απάντηση στις απειλές ή τις στρατιωτικές πράξεις, είναι η υπεράσπιση του Οίκου, δηλαδή η αναβάθμιση του σπιτιού, η αποταμίευση και η οικονομική νοικοκυροσύνη. Το σχήμα δεν ήταν επινόημα των κυβερνήσεων και του πολιτικού προσωπικού. Υιοθετούσε το διάχυτο αίσθημα που επικρατούσε στην ελληνική κοινωνία. Τα «εξωτερικά» δεν ενδιαφέρουν, αφού «αύριο ρίχνω τα μπετά στον πάνω όροφο». Το συμπέρασμα ότι αυτοί που δεν μπλέχτηκαν με τα «μεγάλα», βγήκαν ωφελημένοι, έγινε ισχυρό μεταπολεμικό-μετεμφυλιακό δίδαγμα. «Κοίταζε τη δουλίτσα σου» υπήρξε ένα συντηρητικό ιδεολογικό συμπύκνωμα, πολύ αποτελεσματικότερο από τις τρομοκρατικές ιδεολογίες του αντικομμουνισμού.