Πριν από είκοσι χρόνια το ευρώ έγινε μία απτή πραγματικότητα για 300 εκατομμύρια ευρωπαίους πολίτες. Δεν θα ξεχάσω ποτέ την έξαψη που ένιωσα αγγίζοντας για πρώτη φορά τα νέα νομίσματα εκείνη την Πρωτοχρονιά. Το κοινό νόμισμα ήταν το κατ’ εξοχήν σύμβολο της απόστασης που διανύσαμε τον μισό αιώνα που είχε μεσολαβήσει από τότε που άρχισε να οικοδομείται η ευρωπαϊκή ενότητα πάνω στις στάχτες μιας ηπείρου ρημαγμένης από τον πόλεμο. Και αυτό παραμένει σήμερα, με μία ευρωζώνη που έχει μεγαλώσει από 12 σε 19 χώρες και αναμένεται να διευρυνθεί περαιτέρω τα επόμενα χρόνια. Το ευρώ είναι το δεύτερο μεγαλύτερο αποθεματικό νόμισμα παγκοσμίως και το βάρος του στις χρηματοπιστωτικές αγορές αυξάνεται, χάρη και στην έκδοση κοινού χρέους βάσει του σχεδίου ανάκαμψης NextGenerationEU. Οσο υπερήφανοι όμως και αν μπορούμε να είμαστε για αυτά τα επιτεύγματα, το κοινό σπίτι του ευρώ παραμένει ανολοκλήρωτο. Η νομισματική ένωση είναι εδώ: πρέπει τώρα να ολοκληρώσουμε την οικοδόμηση της οικονομικής και φορολογικής ένωσης. Η υπέρβαση αυτής της πρόκλησης πρέπει να είναι η προτεραιότητα για την τρίτη δεκαετία του ευρωπαϊκού μας νομίσματος.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή