Ο Καμπανέλλης και η κληρονομιά του

Εχει και η «κριτική θεάτρου» στον τόπο μας τη μικρή και τη μικρόχαρη ιστορία της. Για πολλά χρόνια. Επειδή την κριτική των παραστάσεων ασκούσαν γνωστοί δημοσιογράφοι, πολλοί από τους οποίους ήταν και θεατρικοί συγγραφείς ή επιφυλλιδογράφοι σε καθημερινά φύλλα, τα έντυπα δεν δημοσίευαν κριτικές για έργα που έγραφαν συνεργάτες τους. Ο Ψαθάς, ο Σακελλάριος, ο Γιαλαμάς, ο Πρετεντέρης, ο Τσιφόρος, αλλά και ο Τερζάκης (που ήταν και κριτικός θεάτρου), ο Σταύρου, ο Περγιάλης, ο Λιδωρίκης ασκούσαν με κύρος και τη δραματουργία και την κριτική. Εξαιτίας αυτής της εμπλοκής συγγραφέων του θεάτρου με την κριτική, για τον ερμηνευτή που θέλει να καταφύγει στις κρίσεις μέσω της θεσμικής κριτικής για να τεκμηριώσει θεατρολογικά και ιστορικά του θεάτρου, διαπιστώνεται έλλειψη έγκυρων κριτικών υπογραφών. Π.χ., στο «Βήμα», όπου κριτική θεάτρου έγραφε ο Τερζάκης, όταν παιζόταν έργο του, έγραφε εκτάκτως κριτική ο Παπανούτσος ή όταν ο Χουρμούζιος ήταν ταυτόχρονα στέλεχος διευθυντικό της «Καθημερινής» και Διευθυντής του Εθνικού Θεάτρου, η εφημερίδα δεν έκρινε παραστάσεις του Εθνικού ή ανέθετε την κρίση σε έκτακτους συνεργάτες!