Στη στροφή του δρόμου, η ομορφιά

Ο πατέρας της Λουσία Μπερλίν [1936- 2004] ήταν μεταλλειολόγος μηχανικός. Οι μετακινήσεις της οικογένειας σε ορυχεία και μεταλλεία περιοχών απόμακρων – από την Αλάσκα, όπου γεννήθηκε η συγγραφέας, ως το Αϊντάχο, την Μοντάνα, το Νιου Μέξικο ή το Τέξας – κι ακόμη τα εφηβικά της χρόνια στη Χιλή, χάραξαν τη ζωή της. Από αυτά τα πρώιμα χρόνια προκύπτουν ορισμένα από τα πιο απαστράπτοντα διηγήματα σ΄ αυτή τη δεύτερη συλλογή της. Η πρώτη ήταν το Οδηγίες προς Οικιακές Βοηθούς, επίσης από το «Στερέωμα» (μτφ. Κατερίνα Σχινά), που μας είχε αιφνιδιάσει με την ικανότητα ανάδυσης των χαρακτήρων μέσω της γλώσσας και των χειρονομιών των ανθρώπων, με την αμεσότητα, το κομψό χιούμορ, τον ελευθεριάζοντα ερωτισμό και την πίστη στην ύπαρξη ομορφιάς ακόμη και μέσα στα πιο άσχημα πράγματα. Τα διηγήματά της είχαν ένα ακόμη διάχυτο χαρακτηριστικό: ανεξάντλητα κοιτάσματα ενσυναίσθησης ακόμη και προς κατ’ αρχήν μοχθηρούς χαρακτήρες – πράγμα που αποδεικνύει πως η Μπερλίν άντλησε απ’ τη ζωή ό,τι καλύτερο μπορούσε.