Πριν από δέκα χρόνια, η μία πλευρά εξασφάλιζε την ανέλιξή της πατώντας στο πτώμα της άλλης. Τα όσα συνέβησαν έχουν ειπωθεί τόσο πολλές φορές που έχουν πια καταγραφεί ως σύγχρονη πολιτική ιστορία: ο ΣΥΡΙΖΑ, από κόμμα του 3%, έφτασε στις διπλές εκλογές του 2012 να είναι αξιωματική αντιπολίτευση (το πρώτο βήμα για την επικράτησή του), βασισμένος σχεδόν εξ ολοκλήρου σε απογοητευμένους πασόκους – οι οποίοι είτε διαφωνούσαν με την προοπτική της συγκυβέρνησης με τη ΝΔ είτε δεν συγχωρούσαν στο κόμμα τα Μνημόνια και τη διαχείριση της λιτότητας. Αυτό που δεν έχουμε δει ακόμα είναι το τέλος αυτής της ιστορίας. Το 2022 η μάχη διεκδίκησης της ηγεσίας του προοδευτικού χώρου, που περνάει σχεδόν αναπόφευκτα από την ήττα του αντιπάλου, δεν έχει σταματήσει. Πλέον, ωστόσο, μοιάζει λες και τα δύο κόμματα πορεύονται παράλληλα, ψάχνοντας από τη μία να εκπροσωπήσουν την «Αλλαγή» απέναντι στη ΝΔ και από την άλλη να αλλάξουν τα ίδια, σε μια χρονική συγκυρία που διευκολύνει τους μετασχηματισμούς.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή