Δύο διαφορετικά προοδευτικά προφίλ – αυτά αναμετριούνται όχι μόνο στο εσωτερικό, αλλά και στο εξωτερικό. Ο ΣΥΡΙΖΑ προβάλλει το πρώτο, αυτό της ιδεολογικής ενότητας απέναντι σε έναν κοινό συντηρητικό αντίπαλο. Το Κίνημα Αλλαγής συζητά περισσότερο με βάση το δεύτερο, που δεν θεωρεί απλώς την αξιωματική αντιπολίτευση αναξιόπιστη, αλλά προσπαθεί να κερδίσει τη θέση της στο κεντρικό δίπολο εξουσίας. Το πρώτο εξηγείται ευκολότερα σε ευρωπαϊκό επίπεδο, σε σοσιαλδημοκράτες ηγέτες που ενίοτε χρειάστηκε να συνεργαστούν με κόμματα της Αριστεράς για να σχηματίσουν κυβέρνηση. Δεν λαμβάνει όμως υπόψη την ελληνική πολιτική πραγματικότητα μετά τις εσωκομματικές εκλογές του ΚΙΝΑΛ, τις δημοσκοπήσεις, αλλά και τις σοσιαλδημοκρατικές τάσεις της εποχής, που δεν έχουν αφήσει ασυγκίνητη ούτε την Κουμουνδούρου.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή