Σουρεάλ Πρωτοχρονιά

Είναι παράξενο που πάντα θυµόµαστε ευκολότερα τις πιο δυσάρεστες ή – στην καλύτερη περίπτωση – τις πιο παράξενες καταστάσεις στην ζωή µας, απ’ ότι τις πραγµατικά ευχάριστες. Το σκεφτόμουν τον τελευταίο καιρό διότι έχω την εντύπωση ότι αυτή την αλλαγή χρόνου θα τη θυμάμαι για πολλά χρόνια. Οχι ότι πέρασα άσχημα, υποθέτω ότι έζησα τον ίδιο συνδυασμό αμηχανίας – μελαγχολίας – αβεβαιότητας που έζησαν οι περισσότεροι, σίγουρα όμως ήταν μία από τις πιο παράξενες πρωτοχρονιές της ζωής μου. Σαν εκείνες τις στιγμές που ενώ θες να νιώσεις ευχάριστα δεν μπορείς, που ενώ θες να κάνεις κέφι, εκείνο δεν θέλει, εκείνες τις στιγμές που η σιωπή είναι πολύ πιο ηχηρή από τον θόρυβο, όπως εν προκειμένω τα πυροτεχνήματα τα οποία όλως περιέργως δεν έλειψαν (όπως φανταζόμουν) ούτε και από τη φετινή αλλαγή χρόνου.