Μελαγχολικό σκηνικό και… φωτεινές εικόνες στις βιτρίνες

Οι δρόμοι στα μεγάλα αστικά κέντρα, οι πλατείες, τα cafés και τα εστιατόρια τα τελευταία εικοσιτετράωρα είναι σχεδόν άδεια. Κάποια διάσπαρτα τραπέζια με συντροφιές νέων κυρίως παιδιών που μιλούν δυνατά, πίνουν καπουτσίνο, δοκιμάζουν μικρά σάντουιτς, τα οποία όμως δίπλα τους έχουν… βουνά από τσιπς. Σχολιάζουν όλα αυτά που γίνονται στα ριάλιτι, παραπονιούνται για τα νυχτερινά κέντρα που είναι κλειστά, κάπου κάπου αναφέρουν ότι οι γονείς τους δεν έχουν πλέον άλλα χρήματα να τους δώσουν. Ξοδεύτηκαν όλα στη διάρκεια των εορτών. Τελικά, πέρα από τον φόβο της μετάλλαξης Ομικρον που άρχισε να κρατάει αρκετό κόσμο στο σπίτι, τη θερμοκρασία που κατεβαίνει, ο οικονομικός παράγοντας αναγκάζει επίσης κόσμο να μένει στο σπίτι. Εκείνοι οι οποίοι είναι τυχεροί και κατοικούν πάνω σε πλατείες με κινηματογραφική θέα σε δέντρα, σιντριβάνια, πισίνες και αναρίθμητα φωτάκια ξεχνούν όλο αυτό το δυσάρεστο που συμβαίνει γύρω μας κοιτάζοντας μέσα από τα παράθυρα. Νομίζω ότι αυτή τη φορά τα χριστουγεννιάτικα φωτάκια θα αργήσουν να σβήσουν στα μπαλκόνια των σπιτιών. Το φως τους, χρυσαφένιο, κόκκινο, μπλε, ταξιδεύει πάντα σε δρόμους αισιόδοξους. Εκεί όπου δεν υπάρχουν πανδημία, δυσκολίες, άσχημα γεγονότα. Η σκέψη ξεφεύγει σε κάτι όμορφο και φωτεινό…