Είχα την τύχη να ξεκαθαρίσω πολύ νωρίς τις ιδεολογικές μου σχέσεις με όλες τις εκδοχές της αντιδημοκρατικής Αριστεράς. (Αναφέρομαι σε αντιδημοκρατική Αριστερά, διότι υπάρχει και δημοκρατική, σε πείσμα πολλών «φιλελεύθερων» πρώην σταλινικών οι οποίοι αδυνατούσαν να τη συλλάβουν κατά την προηγούμενη θητεία τους. Αλλά και σήμερα επίσης αδυνατούν, αφού απλώς αντικατέστησαν τον σταλινικό θεό που λάτρευαν με έναν άλλον «θεό», αλλάζοντας έτσι μόνο το χρώμα της σημαίας που υψώνουν, χωρίς να αλλάξουν οι ίδιοι.)

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή