Ωραιοποίηση, στρουθοκαμηλισμός και αναβλητικότητα

Δεν αδικώ τη ΝΔ, όταν αποδίδω στην εξωτερική πολιτική της περιόδου τα χαρακτηριστικά του τίτλου. Προφανώς και υπήρξαν και θετικές στιγμές της διακυβέρνησής της, τις οποίες άλλωστε ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ υποστήριξε, όπως η συμφωνία για την ΑΟΖ με την Ιταλία. Μετά όμως μια περίοδο αμφιταλάντευσης, ως προς τη στρατηγική της, οι επιλογές της είναι πλέον σταθερές. Προκρίνει – όπως και σε άλλα κρίσιμα θέματα, όπως αυτό της πανδημίας – την επικοινωνία έναντι της ουσίας, μη λέγοντας την αλήθεια, ωραιοποιώντας και παραποιώντας την πραγματικότητα. Στο πλαίσιο αυτό είτε συσκοτίζονται οι τουρκικές απειλές (το Oruc Reis «το πήρε ο άνεμος»), είτε υποβαθμίζεται ο χαρακτήρας των σχετικών προκλήσεων (δεν παραβιάσθηκαν, τάχα, τα κυριαρχικά δικαιώματά μας γιατί ο θόρυβος των μηχανών δεν επέτρεπε στο τουρκικό σκάφος να πραγματοποιεί ποιοτικές έρευνες), είτε με τη μέθοδο της διολίσθησης και της αποσιώπησης εγκαταλείπονται, χωρίς αναθεώρηση, στρατηγικοί στόχοι για τους οποίους παλεύει χρόνια η ελληνική διπλωματία.