Ξεπερασμένο πολιτικό μάρκετινγκ

Ο καβγάς είχε αντικείμενο παλιακό, έγινε για τη διαφημιστική καμπάνια ενός κόμματος. Τα new – ηλικιακά τουλάχιστον – kids in town που έλαβαν μέρος έμειναν πιστά στα περισσότερα έθιμα μιας πατροπαράδοτης πολιτικής κόντρας. Το μεν γαλάζιο, ενώ «επαινούσε» την «προσπάθεια συστράτευσης στην εθνική προσπάθεια», ειρωνεύτηκε τον «βαθμό πρωτοτυπίας» της κιναλίτικης αφίσας με το φιλί – η οποία μοιάζει σχεδόν με ρεπλίκα μιας από εκείνες που συμπεριέλαβε η γαλλική κυβέρνηση στη δική της εκστρατεία υπέρ του εμβολιασμού. Το δε κεντροαριστερό κατηγόρησε τον αντίπαλο για αλαζονεία, κι έσπευσε να του επισημάνει ότι κάνουν «αυτά που θα έπρεπε να κάνει το κόμμα σας, αλλά αντί για αυτοκριτική κάνετε και κριτική». Τα τιτιβίσματα του Νίκου Ρωμανού και του Παναγιώτη Βλάχου κέρδισαν μια θέση στις παραπολιτικές στήλες. Αλλά ταυτόχρονα αποτελούν και μια καλή αφορμή να θυμηθεί κανείς πως η παρουσία των ελληνικών κομμάτων σε παραδοσιακά και νέα μίντια ως διαφημιστικών προϊόντων συχνά δεν είναι συνώνυμη της δημιουργικότητας. Αντίθετα, μια γρήγορη ματιά σε προεκλογικά σποτ του πρόσφατου παρελθόντος φανερώνει μια ροπή στην αντιγραφή των ευρημάτων ξένων – και όχι μόνο – διαφημιστών.