Τα προσωπεία «διαλόγου» του Ερντογάν

Την «ειρηνική εποχή» της διακυβέρνησης Ερντογάν, με χαρακτηριστικό τη διακηρυγμένη από τον Αχμέτ Νταβούτογλου αρχή περί «μηδενικών προβλημάτων με τους γείτονες», διαδέχθηκε η «επιθετική περίοδος» που στόχο έχει την επανάκτηση του κλέους και των «απολεσθέντων» της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Με πρόσχημα τα «δικαιώματα» της Τουρκίας, ο πρόεδρός της προσέδωσε ηρωικό χαρακτήρα στην οχύρωση των τουρκοσυριακών συνόρων, στη στρατιωτική συνδρομή στο αδελφό Αζερμπαϊτζάν, στην επιθετική διεκδίκηση υποτιθέμενων δικαιωμάτων στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο και στην ανάμειξη στο εσωτερικό της Λιβύης. Συνεννοούμενος με λίγους πια στη Δύση και με προκλητικές συμπεριφορές έναντι πολλών άλλων, εμμένει στη διεκδικητική τακτική του διακηρύσσοντας αδιάλειπτα τα περί εχθρών της χώρας και περί ανάγκης αλλαγής της δυτικής πολιτικής απέναντί της. Προτρέποντας, μάλιστα, τις δυτικές πρωτεύουσες να συνεννοούνται με την Αγκυρα χωρίς κριτήρια αλληλεγγύης προς τους εταίρους τους εκείνους που, όπως ισχυρίζεται, εποφθαλμιούν τα δικαιώματα της Τουρκίας. Προβάλλει μάλιστα ειρηνικό προσωπείο ζητώντας από την Αθήνα να επιλέξει την οδό του διαλόγου. Υπό τους όρους, βέβαια, που ο ίδιος θέτει ως εάν η ελληνική πλευρά βρισκόταν εκτός ευρωπαϊκού θεσμικού πλαισίου και χωρίς φίλους.