Τα αποτελέσματα της δημοσκόπησης στην Κρήτη δείχνουν πως στον ΣΥΡΙΖΑ δεν εκτίμησαν από την αρχή σωστά την κεντροαριστερή πίεση. Το μεγάλο ποσοστό του Νίκου Ανδρουλάκη στην περιοχή, στις εσωκομματικές εκλογές του ΚΙΝΑΛ, προεξοφλούσε πως στο προπύργιο της Δημοκρατικής Παράταξης τα πράγματα για την αξιωματική αντιπολίτευση δεν θα είναι τα ίδια από εδώ και πέρα. Στην πραγματικότητα, οι εξελίξεις στον προοδευτικό χώρο δεν αφήνουν κανέναν αδιάφορο: η προοπτική των αυξημένων ποσοστών κάνει αρκετούς να σκέφτονται την επιστροφή στο σοσιαλδημοκρατικό σπίτι τους, ενώ πολλοί από τους ψηφοφόρους που τα τελευταία χρόνια επέλεγαν απογοητευμένοι την αποχή ψάχνουν να βρουν αν στο νέο αντιπολιτευτικό τοπίο υπάρχει κάποιο κόμμα που μπορεί να τους εκφράσει.

Τόσο ο ΣΥΡΙΖΑ όσο και το ΠΑΣΟΚ βρίσκονται σε μια μεταβατική περίοδο αλλαγών, σε πολιτικό και σε εσωκομματικό επίπεδο. Η μάχη τους, στην πραγματικότητα, ξεκινάει εκ νέου με ορίζοντα τις κάλπες της απλής αναλογικής, στις οποίες θα γίνει και ο απολογισμός της όλης προσπάθειας. Φαίνεται όμως πως ενώ στην Κουμουνδούρου ένιωθαν πως είχαν μια απόσταση ασφαλείας από τον κεντροαριστερό αντίπαλο, διαπιστώνουν τώρα πως αυτή η απόσταση όσο πάει εξανεμίζεται. Ο ΣΥΡΙΖΑ δυσκολεύεται να αναπτύξει αντιπολιτευτική ταχύτητα και μοιάζει να μην έχει αντιληφθεί πλήρως τον ρόλο του ως αξιωματικής αντιπολίτευσης. Κι όλα αυτά σε μια περίοδο που, λόγω της κυβερνητικής εμπειρίας του, δεν μπορεί να επενδύσει πια στα διλήμματα που τον ανέδειξαν.

Ο διεμβολισμός που επιχειρείται σε επίπεδο βάσης δείχνει πως το ΚΙΝΑΛ έχει αυτή τη στιγμή το μομέντουμ. Το μεγάλο στοίχημα για αυτό είναι αν θα μπορέσει να το διατηρήσει.