Ογδόντα τρεις ημέρες πριν από τον πρώτο γύρο των γαλλικών προεδρικών εκλογών, πώς θα μπορούσε άραγε να αντιμετωπιστεί ο κατακερματισμός της Αριστεράς, που έχει ως αποτέλεσμα να συγκεντρώνει συνδυαστικά το χαμηλότερο ποσοστό στην ιστορία της (κάτω από 25%, έναντι 27,7% το 2017 και 43,8% το 2012) και να κάνει τους παραδοσιακούς ψηφοφόρους της να δηλώνουν (σε πρόσφατο κάλεσμα για μαρτυρίες της «Le Monde») «έξαλλοι», «συντετριμμένοι» ή «χαμένοι»;  Με… μία ακόμα υποψηφιότητα, που τις αυξάνει σε εννιά, έκρινε η πρώην υπουργός Δικαιοσύνης του Φρανσουά Ολάντ, Κριστιάν Τομπιρά, ανακοινώνοντας το Σάββατο, έναν μήνα αφότου είχε δηλώσει πως το σκέπτεται, την απόφασή της να ριχτεί και εκείνη στη μάχη για τη γαλλική προεδρία. «Πρέπει να αναζωογονήσουμε τη δημοκρατία μας, αναβαθμίζοντας το Κοινοβούλιο, ελέγχοντας τις ενέργειες της κυβέρνησης και φροντίζοντας να υπάρχει πραγματική διάκριση εξουσιών. Είμαστε υπερβολικά μορφωμένοι, υπερβολικά καλλιεργημένοι, υπερβολικά δραστήριοι για να δεχόμαστε μία ενδεχόμενη χρήση των θεσμών ως εργαλείο μιας προσωπικής εξουσίας», επιχειρηματολόγησε, παρουσιάζοντας τους τέσσερις άξονες του προγράμματός της: νεολαία, κοινωνική δικαιοσύνη, οικολογία, και το σχολείο ως «καρδιά της Ρεπουμπλίκ».

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή