Υπάρχουν δύο όνειρα, εφιάλτες για την ακρίβεια, που επαναλαμβάνονταν τακτικά, εμμονικά σχεδόν, θα έλεγα, στον ύπνο μου μέχρι που απαλλάχθηκα από αυτούς μέσα από τη διαδικασία της ψυχοθεραπείας. Το γεγονός αυτό ενδυνάμωσε την πίστη μου στις ορθολογικές διαδικασίες και τον επιστημονικό τρόπο σκέψης, πράγμα που θεωρώ σημαντικότατο στους απειλούμενους από σκοταδισμό καιρούς μας. Θα αναφερθώ παρακάτω σε έναν από τους δύο αυτούς εφιάλτες, εκείνον που η επίδραση κρατούσε αρκετό χρόνο μετά το ξύπνημα και την τυπική λήξη του εφιάλτη.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή