Το μέλλον των κομμάτων

Η κρίση των κομμάτων είναι μια φράση που ακούγεται με διάφορους τρόπους από τα τέλη της δεκαετίας του 1970. Είναι από αυτούς τους «κοινούς τόπους» που χρησιμοποιούμε για φαινόμενα που συχνά δεν συνδέονται απαραίτητα, όμως, μας βοηθούν να έχουμε μια βολική μετωνυμία που επιτρέπει έναν βαθμό συνεννόησης, όταν προσπαθούμε να τα ερμηνεύσουμε. Θα μπορούσε κάποιος να υποστηρίξει ότι η ιστορία των πολιτικών κομμάτων ήταν μια ιστορία αλλεπάλληλων κρίσεων διαφόρων παραλλαγών της ίδιας της μορφής του πολιτικού κόμματος. Για παράδειγμα, η εμφάνιση του μαζικού κόμματος, σε μεγάλο βαθμό σε συσχέτιση με τα εργατικά, σοσιαλιστικά ή κομμουνιστικά κόμματα (και εν πολλοίς ως απάντηση σε αυτά με τα μεγάλα συντηρητικά ή χριστιανοδημοκρατικά κόμματα) με τις μεγάλες οργανώσεις και τη διαμόρφωση ενός «παράλληλου σύμπαντος» κομματικών πρακτικών που επέτρεπαν την αναγνώριση των συμφερόντων μεγάλου τμήματος της κοινωνίας, συνδέθηκε με την κρίση ενός προηγούμενου μοντέλου που κυρίως αντιπροσώπευε συσπειρώσεις εκπροσώπων των ελίτ στις πρώιμες μορφές κοινοβουλευτισμού.