Εταλαιπώρησαν χθες διά μίαν ακόμη φοράν και κατά ένα ακόμη τρόπον το αθηναϊκόν κοινόν οι αστικοί λεωφορειούχοι Αθηνών με την απεργίαν ή μάλλον το λοκ – άουτ που εκήρυξαν. Και αυτό ήτο το μόνο που επέτυχαν. Θέλοντες να εξαναγκάσουν εκβιαστικώς την Κυβέρνησιν να παραχωρήση εις αυτούς τας κενωθείσας γραμμάς και να μη προβή εις την ίδρυσιν του σχεδιαζομένου Κρατικού Οργανισμού Μεταφορών διά την εκμετάλλευσίν των, επιχείρησαν να παραλύσουν την κίνησιν της πόλεως και υπέβαλαν εις δεινήν ταλαιπωρίαν το κοινόν και μάλιστα τον κόσμον των εργαζομένων που συντηρεί και πλουτίζει τις επιχειρήσεις των. Διαφωνούμεν και ημείς με την λύσιν την περί Κρατικού Οργανισμού Μεταφορών, πιστεύοντες ότι αι κενωθείσαι γραμμαί θα έπρεπε να περιέλθουν εις τον Δήμον. Οι λεωφορειούχοι όμως δικαιούνται ολιγώτερον παντός άλλου να διαμαρτύρωνται και να επιχειρούν εκβιασμούς. Με ποίον έρεισμα αξιούν – και μάλιστα εκβιαστικώς – το μονοπώλιον των αστικών συγκοινωνιών της πρωτευούσης; Δεν φθάνουν τα μεγάλα κέρδη που απεκόμιζαν πάντοτε; Δεν φθάνουν η τελευταία – και αδικαιολόγητος – ανατίμησις των εισιτηρίων και αι άλλαι υπέρ αυτών ενέργειαι, χωρίς να δύναται τουλάχιστον να λεχθεί ότι εξασφαλίζουν άνετον και απολύτως εύρυθμον συγκοινωνίαν εις τας γραμμάς που εκμεταλλεύονται; Με την χθεσινήν των δε εκδήλωσιν, αποτελούσαν εγκατάλειψιν καθήκοντος και κατάχρησιν δυνάμεως, έδειξαν ότι είναι ολιγώτερον άξιοι παρά ποτέ να έχουν το μονοπώλιον των αστικών συγκοινωνιών. Και έγιναν ολιγώτερον συμπαθείς παρά ποτέ εις το κοινόν, που μόνον αυτό υπέστη τον αντίκτυπον της στάσεών των. Διότι και αν υποτεθή ότι έχουν δίκαιον, θα έπρεπε να εύρουν άλλον τρόπον να το διεκδικήσουν.

ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΝ ΓΕΓΟΝΟΣ

Θα πρέπει να εξαρθεί ως γεγονός ιδιαιτέρας σημασίας η εκφρασθείσα ικανοποίησις των Ρώσων ειδικών από την ποιότητα και την συσκευασίαν των ελληνικών προϊόντων της Αργολιδοκορινθίας και της Σπάρτης. Δεδομένου ότι μέχρι τούδε η Σοβιετική Ενωσις έχει αγοράσει δώδεκα χιλιάδας τόννους ελληνικών εσπεριδοειδών και υπάρχει προοπτική να αγοράζει εφεξής περισσότερα, το γεγονός τούτο πρέπει να ενθαρρύνει τους παραγωγούς και να πείση αυτούς ότι η ευσυνείδητος προσπάθεια και διά την ποιότητα της παραγωγής και διά την συσκευασίαν των εξαγομένων προϊόντων δεν είναι δυνατόν παρά να καταστήσει τα ελληνικά προϊόντα περιζήτητα εις κάθε ξένην αγοράν, έστω και αν αντιμετωπίζουν ανταγωνισμόν, σκληρόν κάποτε.