Πριν πάνω από μισό αιώνα διαδηλώναμε υπέρ του ασύλου στα πανεπιστήμια. Στο ΕΜΠ με την ηγεσία αρχικά του Περικλή Πάγκαλου, προέδρου της ΕΦΕΕ, και στη συνέχεια του Κωστή Βαρδάκη και του Λάμπη Ντόλκα (που χάσαμε πρόσφατα), βασικών στελεχών της ΕΔΗΝ. Μαζί κι εγώ ως μέλος της ΕΔΗΝ. Βέβαια μαζί και η νεολαία της ΕΔΑ και μετέπειτα «Λαμπράκηδες». Τότε, τη δεκαετία του ’60, υπήρχε το Σπουδαστικό της Ασφάλειας. Οχι για να αποτρέπει τυχόν βίαια επεισόδια αλλά για να καταγράφει απόψεις. Και όποιος/α τολμούσε να πει κάτι αριστερό ή απλά δημοκρατικό καταγραφόταν και τον φώναζαν στην Ασφάλεια για να τον συνετίσουν. Τότε υπήρχε και η ΕΚΟΦ, η ακροδεξιά οργάνωση που «βοηθούσε» την Ασφάλεια στο έργο της και καρφώνοντας και χειροδικώντας. Βλέπετε, τότε υπήρχε το μετεμφυλιακό κράτος της Δεξιάς. Και μόλις πήγε να βελτιωθεί λίγο η κατάσταση ήρθε η χούντα. Και όταν λέμε χούντα, εννοούμε χούντα. Οχι βλακείες του τύπου «η χούντα του Μητσοτάκη» κ.λπ. Και αυτή τελείωσε το ’74 (κυρίως λόγω της προδοσίας της Κύπρου). Και βγήκαμε τότε από φυλακές και εξορίες αρκετοί που ήμασταν μέσα.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή