Να γίνονται πλειστηριασμοί ή να μη γίνονται; Ιδού η απορία! Μόνο σαιξπηρικό δεν είναι το δίλημμα. Τις πιο πολλές φορές στο παρελθόν απαντήθηκε με μεγάλη ευκολία: Προφανώς και να μη γίνονται! Και ποιος να διαφωνήσει στην Ελλάδα. Τις περισσότερες φορές συνηγορούσαν όλοι σε αυτή τη λύση, με πρώτες τις εκάστοτε κυβερνήσεις. Σε κάποιες εποχές ακόμα και οι ίδιες οι τράπεζες προτιμούσαν να μη γίνονται πλειστηριασμοί, καθώς απειλούνταν η καλή τους φήμη. Ακόμα και τώρα όμως που βαδίζουμε ολοταχώς για την ολοκλήρωση της τέταρτης χρονιάς της μεταμνημονιακής εποπτείας, σχεδόν το αποκλειστικό θέμα των συζητήσεων της κυβέρνησης με τους θεσμούς είναι οι πλειστηριασμοί. Το ίδιο «έργο» παίζεται κάθε φορά. Μια κυβερνητική ομάδα προσπαθεί να πείσει τους τεχνοκράτες των θεσμών για την ανάγκη να λειτουργήσει ένα ακόμα «καταφύγιο» για τους πιο αδύναμους. Να σωθεί η πρώτη κατοικία. Ταυτόχρονα όμως δημιουργείται η αίσθηση ότι κάθε νέο νομοθέτημα που έρχεται αποτελεί καταφύγιο και για τους «πονηρούς».

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή