Τι θα απαντούσε ένας μισθωτός αν κληθεί να διαλέξει μεταξύ σταθερού τρέχοντος πληθωρισμού – αυτό που η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα ορίζει γύρω στο 2% – και μιας αύξησης της αμοιβής του, κατά ποσοστό διπλάσιο της ανόδου του μέσου επιπέδου τιμών; Η επιλογή ήταν, κατά κανόνα, αύξηση υπέρτατη του πληθωρισμού. Οι ελεύθερες συλλογικές συμβάσεις έκαναν αυτό ακριβώς. Με αποτέλεσμα οι μισθωτοί να μη διαπραγματεύονται την άξια, εξατομικευμένη, ανταμοιβή τους.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή