Αποτελεί έναν αναχρονισμό διάρκειας περίπου μισού αιώνα. Συνίσταται σε μια στρέβλωση. Tη μετατροπή του «ασύλου ιδεών» και ελεύθερης διακίνησής τους, σε «άβατο» βίας, αυθαιρεσίας, αυταρχισμού και εγκληματικότητας. Ο λόγος για την ασφάλεια και την τάξη στα πανεπιστημιακά ιδρύματα της χώρας μας. Αρχικά, τη μακρινή πλέον δεκαετία του 1970 μετά την πτώση του στρατιωτικού καθεστώτος, η εμπέδωση μιας διάχυτης ελευθεριότητας και κινητικότητας οδήγησαν σε μια παραδοχή: Οτι τα πανεπιστήμια για να είναι ελεύθερα, θα πρέπει να είναι χώροι «άβατα» για τις Αρχές. Η εμμονή με την παρεξηγημένη αυτή ερμηνεία του «ασύλου ιδεών» ως «άβατο» αντιδημοκρατικής και αντικοινωνικής συμπεριφοράς, βίας, εγκληματικής δραστηριότητας, αυτή η συνειδητή διαστρέβλωση εννοιών και νοημάτων έγινε μέσα από το πέρασμα των δεκαετιών καθεστώς.
![](/wp-content/themes/whsk_taneagr/common/imgs/nealaptop.png)
![](/wp-content/themes/whsk_taneagr/common/imgs/neaportrait.png)
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε
Ή εγγραφείτε
Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ