Το παζάρι και το αγκάθι

Εγινε, τη μέρα που έκλεισε τα 43 της χρόνια, ο νεότερος άνθρωπος που έχει αναλάβει ποτέ την ηγεσία του Ευρωκοινοβουλίου και μόλις η τρίτη γυναίκα πρόεδρος στην ιστορία του, μετά τις Γαλλίδες Σιμόν Βέιλ (1979-1982) και Νικόλ Φοντέν (1999-2002). Προέρχεται από ένα μικρό ευρωπαϊκό κράτος, τη Μάλτα, ενώ κατά κανόνα οι πρόεδροι του Ευρωκοινοβουλίου κατάγονταν είτε από τα μεγαλύτερα είτε από κάποιο ιδρυτικό κράτος – μέλος. Για την ίδια, η ΕΕ δεν είναι ένας περίπλοκος γραφειοκρατικός θεσμός, ούτε ένα μπλοκ δοκιμαζόμενο από κρίσεις, αλλά ένα πραγματικό πάθος. Ανήκει μεν στη συντηρητική (και μεγαλύτερη) ευρωομάδα, το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα, τοποθετείται ωστόσο κατά κανόνα, σε θέματα μετανάστευσης, κράτους δικαίου, διαφθοράς, ακόμα και ΛΟΑΤΚΙ+, στην πλέον προοδευτική της πτέρυγα. Εχει τη φήμη γεφυροποιού, πλασάρεται ως μια ηγέτις που θα ενισχύσει την κεντρώα φιλευρωπαϊκή πλειοψηφία του Ευρωκοινοβουλίου, ως ένας άνθρωπος που εμπνέεται από τις δυνατές γυναίκες και θέλει με τη σειρά του να εμπνεύσει. Κι εντούτοις, η εκλογή, την Τρίτη, της Ρομπέρτα Μέτσολα στην κεφαλή του μοναδικού άμεσα εκλεγόμενου θεσμικού οργάνου της ΕΕ αφήνει μια πικρή γεύση στο στόμα.