Στα τέλη της δεκαετίας του 1970, λίγο μετά τη Μεταπολίτευση, τελειώνοντας το σχολείο όλοι οι τότε νέοι θέλαμε να ταξιδέψουμε στην Ευρώπη. Δεν ήταν εύκολο, ιδίως αν ήμασταν από λαϊκές τάξεις δεν είχαμε χρήματα, ούτε την εμπειρία του ταξιδιού, δεν μιλάγαμε γλώσσες. Αν επιπροσθέτως ήμασταν και αριστεροί, όπως ήμουν εγώ, ζούσαμε μια αντίφαση: θέλαμε να ταξιδέψουμε στην Ευρώπη αλλά δεν θέλαμε να ανήκουμε εκεί. Δήθεν θέλαμε να διαφυλάξουμε την ιδιοπροσωπία μας. Γι’ αυτό, οι αριστεροί, όχι μόνο οι κομμουνιστές και οι κομμουνιστογενείς, αλλά και οι πασόκοι, φώναζαν «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο», και είχαν μετατρέψει την Ευρώπη στην κορυφαία από τις συνήθεις αρνήσεις τους: «Oχι στην ΕΟΚ των μονοπωλίων».

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή